Mutlu Yıllar

Οι Άγιοι του Ισλάμ

Στο όνειρο του Οσμάν ( γεννάρχη της Οθωμανικής δυναστείας), ο Οσμάν διηγείτε το ονειρο του σε έναν άγιο άντρωπο. Ποιοί είναι όμως αυτοί οι Άγιοι άνθρωποι; και ποιοί είναι οι δεσμοί τους με την Οθωμανική αυτοκρατορία;

 

Οι Άγιοι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους πολλύ γνωστούς σε όλους  μας Δερβίσηδες, οι οποίοι συναντουνται αρκετά στις παραμεθόριες περιοχές της εποχής του Οσμάν. Ο όρος αυτός χαρακτηρίζει τα μέη των μυστικιστικών Θρησκευτικών Αδελφοτήτων σε πολλές χώρες του μουσουλμανικού κλοσμου, ιδιαίτερα στην Περσία και στην Τουρκία.

Οι ρίζες της λέξης δερβίσης προέρχονται από τα περσικά ντερ ( =πόρτα) και βις (=κοίτασμα) και σημαίνει " ζητιάνος που πηγαίνει από πόρτα σε πόρτα ( στην Τουρκία και στη Περσία, δερβίσης σημαίνει και επαίτης μοναχός).

Το ασκητικό σύστημα των Δερβίσηδων διαφέρει από την μια αδελφότητα στην άλλη. Οι δερβίσηδες αποτελούν τους αντίστοιχους ιππότες της Μεσαιωνικής δύσης. Χωρίζονταν σε διάφορα μοναστικά τάγματα, τα μέλη τους ζούσαν στους τεκέδες.

Τα σημανικότερα τάγματα ήταν των Μπεκτασίδων, των Καλεντερήδων, των Χαλβετήδων, το τάγμα των Ριφάϊ και οι Μεβλεβήδες.

Οι δεσμοί των Οθωμανών με τα τάγματα των δερβίσηδων, φανερώνεται από το παλαιότερο σωζόμενο έγγραφο του Οθωμανικού κράτους, τη παραχώρηση στους δερβίσηδες εο 1324 από τον Ορχάν( δεύτερο Σουλτάνο) μια έκταση ανατολικά της Νίκαιας για την ίδρυση ενός λατρευτικού κέντρου.

Τα ασκητήρια των δερβίσηδων συμβόλιζαν τη λαϊκή πλευρά του Ισλάμ που άνθισε στη Μικρά Ασία, παράλληλα με το Σουνιτικό Ισλάμ των Σελτζούκων.

Οι Οθωμανοί Σουλτάνοι, διάδοχοι του Ορχάν (συνάντησε και ευλογήθηκε από τον Μπεκτάς στον τεκέ του), συνδέθηκαν όλοι με κάποιο τάγμα. Ένα από τα πιο γνωστά άγματα είναι αυτό των Μπεκτασί, μετο οποίο συνδέθηκαν αρκετοί Σουλτάνοι.

Το τάγμα των Μπεκτασί πήρε το όνομα του από τον ιδρυτή του, Σεγίτ Μουχαμέτ Μπεκτάς. Πρόκειται για σιιτικό τάγμα, οι οπαδοί του δέχονται ως διάδοχο του προφήτη Μωάμεθ, τον γαμπρό του Αλί.

 

 

ο ιδρυτής των Μπεκτασήδων, Σεγίτ Μουχάμετ Μπεκτάς

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πολλόι Οθωμανοί Σουλτάνοι συνδέθηκαν με το τάγμα των Μπεκτασί ,το οπόίο είχε σχέσεις με το επίλεκτο αυτοκρατορικό στρατό των γενίτσαρων, το οποίο ουσιαστικά είχε αναλάβει πλήρως υπό την καθοδηγηση τους από το 1500 έως το 1826.  Στους στρατώνες των γενίτσαρων διέμενε μόνιμα ένας σεϊχης των Μπεκτασήδων.

Όταν ο Κεμάλ , δήλωσε ότι το νέο Τούρκικο Κράτος θα απαλλάγεί από το Οθωμανικό στοιχείο δεν γινόταν να μην ασχοληθεί και με τα τάγματατων Δερβίσηδων.

Αρχικά τα αντιμετώπισε ως οργανώσεις που προέρχονταν από το μεσαίωνα και με νόμο το 1925 αποφάσισε το κλείσμο όλων των τεκέδων και αναχωρητιρίων.

τις μυστικές τελετές, οι οποίες συναχίστηκαν παράνομα και μετά το κλείσιμο των τεκέδων, τις αντιμετώπισεο Κεμάλ ως τελετές μαγείας.

Πολλά τάγματα τελικά μεταφέρτηκαν στην Αλβανία, ενώ άλλα στην Αίγυπτο και στη Συρία.

 

 

 

Ποιός είναι ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα:

Ο Χαϊρεντίν γεννήθηκε στον Παλαιόκηπο Γέρας στην Λέσβο. Ο πατέρας του ήταν σπαχής ονόματι Γιακούπ και η μητέρα του ελληνίδα χριστιανή από τη Λέσβο, ονόματι Κατερίνα. Αρκετοί ιστορικοί θεωρούν πιθανό ότι και ο πατέρας του ήταν Έλληνας Γενίτσαρος και καταγόταν από τα Γιαννιτσά.

Ο Μπαρμπαρόσα θεωρείται ο κατεξοχήν οργανωτής του οθωμανικού στόλου, στον οποίο κατείχε τον βαθμό του ναυάρχου. Αργότερα έγινε σουλτάνος του Αλγερίου και τελικά Μπεϊλέρ Μπέης (Αρχιμπέης) του Αιγαίου, ένα από τα μεγαλύτερα οθωμανικά αξιώματα. Κατά τη διάρκεια των κατακτητικών και αρπακτικών επιδρομών του ο Μπαρμπαρόσα έστειλε τους Τούρκους και αλγερινούς πειρατές του ενάντια πολλών νησιών του Αιγαίου, ειδικά στις Κυκλάδες καθώς και στα Κύθηρα, στην περιοχή του Τσιρίγου. Αυτό που επακολούθησε ήταν η ερήμωση του νησιού. Λέγεται ότι σκοτώθηκαν 7.000 άμαχοι και οι υπόλοιποι πουλήθηκαν ως σκλάβοι, ενώ εκείνοι που κατόρθωσαν να διαφύγουν, κρύφτηκαν στα βουνά ή πέρασαν στην Πελοπόννησο. Ακόμα και σήμερα στην πρωτεύουσα του νησιού τον Άγιο Δημήτριο, γνωστή έως Παλαιοχώρα είναι διακριτά τα ίχνη της ερήμωσης από εκείνη την πειρατική λαίλαπα.

 

 

 

Ο αδερφός του, Αρούτζ Ρείς έπλεε προς μακρινές περιοχές. Μια φορά έπεσε αιχμάλωτος. Ευτυχώς όμως κατάφερε να δραπετεύσει από το πλοίο που είχε αναγκαστεί να δουλέψει σαν κατάδικος και αφού σώθηκε από την αιχμαλωσία κατάφερε να βγει στις ακτές της Antalya. Ο Πρίγκιπας Korkut ο οποίος ήταν ένας από τους γιούς του Σουλτάνου Beyazıd του ΄Β ήταν μπέης της Antalya. Ο αδερφός αφού μπήκε υπό την προστασία του επέστρεψε με ευκολία στη Λέσβο.

Το 1512 ενθρονίστηκε ο αδερφός του πρίγκιπα Korkut Σουλτάνος Selim ο οποίος αργότερα ονομάστηκε ως «Yavuz». Όταν αυξήθηκε η καταπίεση πάνω από τον πρίγκιπα, βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Αρχισε  α αναζητά ένα ασφαλές κρησφύγετο για τον εαυτό του. Ζητησε από τον σουλτάνο της Τυνησίας ένα λιμάνι προκειμένου να κρύψει τα πλοία του. Υποσχεθηκε ότι θα πολεμήσει στο όνομα της δικαιοσύνης, ότι θα πουλήσει όλη τη λεία που θα πάρει στην αγορά της Τυνησίας, ότι και ο λαός θα επωφεληθεί αυτό και ότι θα του δώσει το ένα πέμπτο όλων των λείων που θα κατακτήσει. Ο Σουλτάνος Αμπού Αμπντουλάχ Μοχάμεντ δέχθηκε την πρόταση του. Αγκυροβολήσε τα πλοία του στο λιμάνι Γκολέτα. Έτσι ακριβώς ξεκίνησαν οι εκστρατείες του που τους έκαναν γνωστούς στην ιστορία ως αδερφοί Μπαρμπαρόσα και μετέτρεψαν τη Μεσόγειο σε μια τουρκική λίμνη.

 

 

 Ασκούσαν πειρατεία ενάντια στα χριστιανικά έθνη, συλλαμβάνοντας παπικές γαλέρες, ισπανικά πολεμικά πλοία και εμπορικά. Κατόπιν, εξαιτίας μιας διαφωνίας τους με τον Μπέη της Τυνησίας, αναγκάστηκαν να αλλάξουν ορμητήριο, τραβώντας για το Ντζιντζελί, κοντά στο Αλγέρι το 1511.

Το 1512 ο Αρούτζ έχασε το ένα του χέρι σε μια προσπάθεια να καταλάβει ένα ισπανικό οχυρό στη βορειοαφρικανική ακτή ενώ νικήθηκε πάλι μετά από δύο χρόνια. Από τότε σημειώθηκε αλλαγή στη δραστηριότητα των δύο αδελφών. Οι επιθέσεις τους εστιάζονταν όλο και περισσότερο στον Ισπανικό στόλο και τις παράκτιες εγκαταστάσεις του. Όταν ο σουλτάνος του Αλγερίου απέτυχε να ανταποκριθεί κατάλληλα στην ισπανική απειλή το 1516, ο Αρούτζ του επιτέθηκε με μια κουρσαρική δύναμη και αφού τον σκότωσε, αυτοανακηρύχθηκε σουλτάνος.

Το 1518 οι μάχες με τους Ισπανούς εντάθηκαν. Σε μια επίθεση εναντίον των ισπανικών εγκαταστάσεων στο Οράν, ο Αρούτζ δέχθηκε αιφνιδιαστική επίθεση και αναγκάστηκε να κλειστεί στην πόλη Τλεμτσέν. Προσπαθώντας να σπάσει τον κλοιό σκοτώθηκε.

Ο Χαΐρεντίν, το Δώρο του Θεού, συμμάχησε με τους Οθωμανούς και ονομάστηκε επίσημα σουλτάνος του Αλγερίου. Συνέχισε της επιθέσεις του ενάντια στα ισπανικά εμπορικά. Το 1535 έχασε την Τυνησία αλλά κατέλαβε τη Μαγιόρκα και τη Νίκαια, νικώντας παράλληλα τον χριστιανικό στόλο που απειλούσε την ανατολική Μεσόγειο. Πέθανε το 1547, εμφανώς ευνοούμενος της Υψηλής Πύλης και επιτυχημένος ναύαρχος, αφού ονομάστηκε Μπεϊλέρ Μπέης, δηλαδή γενικός διοικητής των οθωμανικών ναυτικών δυνάμεων.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο στη σημαία του Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα είναι ότι φέρει τα σύμβολα του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ (οι 3 "EHL-i Kitab" θρησκείες που αποστέλλονται από τον Αλλάχ, σύμφωνα με το Ισλάμ). Η σημαία φέρει το «Φετίχ» κεφάλαιο, από το Κοράνι, μέσα στα μισοφέγγαρα είναι τα ονόματα των τεσσάρων χαλίφηδων, στο μέσον το χριστιανικό σύμβόλο της Αγίας Τριάδας, στο αριστερό το θεϊκό χέρι του Θεού, και στο κέντρο χαμηλά το εβραϊκό αστέρι του Δαβίδ.

Οι Σουλτάνοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Οσμάν Α'                                    ;-1324
Ορχάν  Α'                                   1324-1362
Μουράτ Α'                                 1362-1389
Βαγιαζήτ Α' ο Κεραυνός           1389-1402
Μεσοβασιλεία                           1402-1413
Μεχμέτ Α'                                  1413-1421
Μουράτ Β (παραιτήθηκε)          1421-1444
Μεχμέτ Β'                                  1444-1446
Μουράτ Β'                                 1446-1451
Μωάμεθ Β'                                1451-1481
Βαγιαζήτ Β' (εκθρονίστηκε)     1481-1512
Σελίμ Α'                                     1512-1520
Σουλεϊμάν Α' ο μεγαλοπρεπής ο νομοθέτης   1520-1566
Σελίμ Β'                                      1566-1574
Μουράτ Γ'                                  1574-1595
Μεχμέτ Γ'                                   1595-1603
Αχμέτ Α'                                     1603-1617
Μουσταφά Α (εκθρονίστηκε)    1617-1618
Οσμάν Β' (δολοφνήθηκε)          1618-1622
Μουσταφά Α' (εκθρονίστηκε)   1622-1623
Μουράτ Δ'                                  1623-1640
Ιμπραήμ Α' ο τρελός (εκτελέστηκε) 1640-1648
Μεχμέτ Δ' ο κυνηγός                  1648-1687
Σουλεϊμάν Β'                               1687-1691
Αχμέτ Β'                                      1691-1695
Μουσταφά Β' (εκθρονίστηκε)    1695-1703
Αχμέτ Γ' (εκθρονίστηκε)            1703-1730
Μαχμούτ Α'                                1730-1754
Οσμάν Γ'                                     1754-1757
Μουσταφά Γ'                              1757-1774
Αμπντούλ Χαμίντ Ά'                  1774-1789
Σελίμ Γ' (εκθρονίστηκε)             1789-1807
Μουσταφά Δ' (εκθρονίστηκε)    1807-1808
Μαχμούτ Β'                                1808-1839
Αμπντούλ Μετζίτ Α'                   1839-1861
Αμπντούλ Αζίζ Α' (εκθρονίστηκε) 1861-1876
Μουράτ Δ' (εκθρονίστηκε)         1876
Αμπντούλ Χαμίντ Β' (εκθρονίστηκε) 1876-1909
Μεχμέτ Δ' Ρεσάτ                         1909-1918
Μεχμέτ ΣΤ' Βαχνεττίν (παραιτήθηκε) 1918-1922
Αμπντούλ Μετζίτ Β' (μονο Χαλίφης) 1922-1924