Θα μου επιτρέψετέ φίλοι μου, να αναφερθώ και σήμερα να ασχοληθώ για άλλη μια φορά , με την τούρκικη ποίηση. Όπως ήδη καταλάβατε οι παλιοί αναγνώστες, θα αναφερθώ στον Ναζίμ Χικμέτ. Εύχομαι μόνο μέσω των κειμένων μου για τον Μεγάλο Τούρκο Ποιητή, να τον γνωρίσετε και να τον αγαπήσετε και εσείς τόσο όσο και εγώ.
Σήμερα θα αναφερθώ σε ένα από τα πολύ γνωστά του ποίηματα, το οποίο έχει γίνει σύνθημα στα στόματα πολλών ανθρώπων. Ίσως κάποιο να έχετε καταλάβει ότι αναφέρομαι στο ποίημα "σαν τον Κερέμ". όσοι δυσκολεύεστε να καταλάβετε σε ποιο αναφέρομε, επιτρέψτε μου να σας γράψω ένα απόσπασμα, το οποίο σίγουρα θα έχετε ακούσει κάπου και κάποτε.
" Αν δεν καώ εγώ,
αν δεν καείς εσύ,
αν δεν καούμε εμείς,
πως θα γεννούν τα
σκοτάδια λάμψη.."
Το ποίημα αυτό, αποτελεί ένα από τα καλύτερα ερωτικά ποιήματα που έχουν γραφεί. Ο Κερέμ, ένα μυθικό πρόσωπο , δεν θα διστάσει να πέσει νεκρός, δεν θα φοβηθεί να καεί, με μοναδικό σκοπό να σώσει την αγαπημένη του από το πυρωμένο της πουκάμισο.
"Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι
Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
Να λιώσουμε το μολύβι
Κάποιος μου λέει
Φωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνή
θα γίνεις στάχτη σαν τον Κερέμ
Που κάηκε απ’ τον έρωτά του
Τόσες δυστυχίες
και τόσοι λίγοι φίλοι.
Είναι λοιπόν κουφά
της καρδιάς σας τ’ αυτιά.
Είναι βαρύς ο αέρας σα μολύβι.
Κι εγώ του λέω:
«Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ.
αν δεν καώ εγώ
αν δεν καείς εσύ
αν δεν καούμε εμείς
πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη;»
Είναι χοντρός ο αγέρας σαν τη γη
Είναι βαρύς ο αγέρας σα μολύβι
Φωνάζω, Φωνάζω, Φωνάζω, Φωνάζω.
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
να λιώσουμε το μολύβι."
Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
Να λιώσουμε το μολύβι
Κάποιος μου λέει
Φωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνή
θα γίνεις στάχτη σαν τον Κερέμ
Που κάηκε απ’ τον έρωτά του
Τόσες δυστυχίες
και τόσοι λίγοι φίλοι.
Είναι λοιπόν κουφά
της καρδιάς σας τ’ αυτιά.
Είναι βαρύς ο αέρας σα μολύβι.
Κι εγώ του λέω:
«Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ.
αν δεν καώ εγώ
αν δεν καείς εσύ
αν δεν καούμε εμείς
πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη;»
Είναι χοντρός ο αγέρας σαν τη γη
Είναι βαρύς ο αγέρας σα μολύβι
Φωνάζω, Φωνάζω, Φωνάζω, Φωνάζω.
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
να λιώσουμε το μολύβι."
Η απόδοση του στα Ελληνικά έγινε από τον Ρίτσο, το ποίημα μελοποιήθηκε από τον Μάνο Λοϊζο.