Ο Μεχμέτ Φουάτ Κιοπρουλού γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου του 1890 στην Κωνσταντινούπολη ήταν απόγονος της μεγάλης οθωμανικής οικογένειας των Κιοπρουλού, οι οποίοι κατείχαν τη θέση του Μεγάλου Βεζίρη από το 1656-1703 στα χρόνια αυτά, ασκούσαν ουσιαστικά την εξουσία έναντι των μετριοπαθών Σουλτάνων
Ο Μεχμέτ Φουάτ υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους Τούρκους ιστορικούς. πνευματικός οδηγός του Τουρκισμού, υπήρξε ο πρώτος και ο κατεξοχήν Τούρκος ιστορικός ο οποίος συνέγραψε τουρκική εθνική ιστορία και επιχείρησε να συνδέσει οργανικά το τουρκικό κράτος με το οθωμανικό του παρελθόν. Είχε σημαντική προσφορά στην ανάπτυξη της επιστήμης της ιστορίας και της Γραμματολογίας στην Τουρκία για περίπου μισό αιώνα.
Υπήρξε καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιστανμπούλ από το 1913 και από το 1939 του Πανεπιστημίου της Άγκυρας. Το 1943 παραιτείται από το πανεπιστήμιο και ασχολείται με την πολιτική. Το 1945 διεγράφη από το Ρ.Λ.Κ (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα). Μαζί με τους Αντνάν Μεντερές, Τζελάλ Μπαγιάρ, και Ρεφίκ Κοραλτάν. Το επόμενο έτος ίδρυσαν το Δημοκρατικό Κόμμα. Μετά τη νίκη του Δημοκρατικού Κόμματος στις εκλογές της 14 Μαΐου 1950 αναλαμβάνει χρέη υπουργού εξωτερικών. Τότε ως υπουργός εξωτερικών συνόδευσε τον Μεντερές στην επίσκεψη του στην Αθήνα κατά τον Απρίλιο του 1952, όπου είχε σοβαρές συνεννοήσεις με την ελληνική κυβέρνηση επί κοινού αμυντικού δόγματος (οργάνωση κοινής άμυνας με συντονισμό κοινής πολιτικής) για την είσοδο αμφοτέρων των Χωρών στο ΝΑΤΟ. Τον Οκτώβριο του 1952 μετέβη πάλι με τον Μεντερές στο Λονδίνο, μετά από πρόσκληση της Αγγλικής Κυβέρνησης, για συνεννόηση σχετικά με την οργάνωση της άμυνας στη Μέση Ανατολή. Διετέλεσε υπουργός εξωτερικών από το 1950-1955 και από 1955-1956.
Πολυγραφότατος και αναγνωρισμένος συγγραφέας, με συνολικό έργο που υπερβαίνει τις 1300 μονογραφίες, δοκίμια, άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και στον Τύπο, επιμέλειες και άλλα γραπτά. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη στις 15 Νοεμβρίου του 1965 σε ηλικία 75 ετών.
Οι απαρχές της οθωμανικής αυτοκρατορίας
Η μελέτη προβαίνει σε αναλυτική περιγραφή των κοινωνικών, των οικονομικών, των πολιτικών, των πολιτισμικών και των θρησκευτικών συνθηκών που επικρατούσαν στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολίας κατά το δέκατο τρίτο και το δέκατο τέταρτο αιώνα, την περίοδο δηλαδή κατά την οποία εμφανίζεται το μπεηλίκι του Οσμάν στην βορειοδυτική γωνία της Ανατολίας και, αφού επιβάλλεται των υπολοίπων τουρκμενικών ηγεμονιών, εξελίσσεται σε πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκατορία. Ο Κιοπρουλού υπερασπίζει την άποψη ότι το οθωμανικό κράτος -αντίθετα με τα όσα προβάλλονται στη σχετική δυτική βιβλιογραφία- δημιουργήθηκε στηριγμένο στο τουρκικό στοιχείο της Ανατολίας ενώ η συμμετοχή των εξισλαμισμένων χριστιανικών βυζαντινών στοιχείων στη διοικητική, στρατιωτική και πολιτισμική του ανάπτυξη υπήρξε περιθωριακή.
|
