Απόσπασμα από το μυθιστόρημα « Είναι ωραίο να ζεις φίλε μου» του Ναζίμ Χικμέτ

«Που να βρίσκεται άραγε τώρα, το 1925, ο καβαλάρης από τα Άδανα ο οποίος μπήκε πρώτος εκείνη τη ζεστή καλοκαιρινή μέρα στη Σμύρνη; Τι να κάνει; Σε ποιου αφέντη τσιφλίκι να δουλεύει σαν εργάτης σαν δουλοπάροικος; Και που είναι οι Έλληνες κομμουνιστές; Όχι αυτοί που ζήτησαν από τους Έλληνες στρατιώτες να επαναστατήσουν, αυτοί εκτελέστηκαν από τα αποσπάσματα και τώρα κοιμούνται στα χώματα της Ανατολίας μαζί με τους Τούρκους φαντάρους πλάι  πλάι. Οι άλλοι, αυτοί που μπήκαν στις φυλακές; Είναι άραγε ακόμα πίσω από τα σίδερα σε κάποιο Ελληνικό νησί; (Ναζίμ Χικμέτ σ.10)

Στο έργο αυτό ο Χικμέτ αναφέρεται στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-1922. Στο συγκεκριμένο απόσπασμα ταυτίζει τους Έλληνες και του Τούρκους εργαζόμενους. Ο εχθρός δεν είναι ο Έλληνας αλλά ο «ιμπεριαλιστικός στρατός» και αυτοί που τον οργάνωσαν. Οι εργαζόμενοι έχουν θετική εικόνα ανεξάρτητα από την εθνική τους ταυτότητα.

8 ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΝΑΣΡΕΝΤΙΝ ΧΟΤΖΑ

8 ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΝΑΣΡΕΝΤΙΝ ΧΟΤΖΑ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ

Περιεχόμενα

1.      Η Ηλικία

2.      Πως να οδηγήσετε ένα γάιδαρο.

3.      Το βαρύ Παλτό.

4.      Το όνειρο του Χότζα.

5.      Πως διαβάζει ο γάιδαρος.

6.      Έχω την συνταγή.

7.      Τρίτος χρόνος.

8.      Ο Αθώος ληστής.

Η Ηλικία

Μια μέρα ρώτησαν τον Χότζα την ηλικία του. «40» απάντησε ο Χότζας. «όμως Χότζα πριν 10 χρόνια όταν σου ξανά έκανα την ίδια ερώτηση μου έδωσες την ίδια απάντηση!».

«Αυτός είναι ο λόγος μου και επιμένω σε αυτόν» είπε ο Χότζας.

Πως να οδηγήσετε ένα γάιδαρο.

Μια μέρα ο Νασρεντίν Χότζα και ο μικρός γιος του ήταν στο δρόμο για την αγορά. Ο Χότζας καβαλούσε τον γάιδαρό του και ο γιος του ακολουθούσε από δίπλα περπατώντας. Καθώς περπατούσαν, άκουσαν ένα ζευγάρι που έτυχε να περνάνε από δίπλα τους, να μιλάνε επικριτικά για αυτούς.

«Κοίτα το Χότζα μας» είπε ο ένας στον άλλον «καβαλάει με άνεση το το γάιδαρό του και αφήνει το μικρό αγόρι να περπατάει από δίπλα. Ντροπή για το Χότζα να κάνει το παιδί να υποφέρει τόσο!» Όταν το άκουσε αυτό ο Χότζας, ήθελε να διορθώσει αυτό που θεωρήθηκε ως εγωιστικό από την πλευρά του.

Έβαλε τον γιο του πάνω στο γάιδαρό και άρχισε να περπατάει από δίπλα. Λίγο αργότερα, συνάντησαν ένα άλλο ζευγάρι χωριανών. « Κοίτα τον Χότζα και το γιο του!» είπαν, «Αυτοί είναι οι καιροί που ζούμε. Ένα μικρό αγόρι καβάλα τον γάιδαρο και ο φτωχός και γέρος πατέρας του ιδρώνει για να ακολουθεί το ρυθμό. Σήμερα τα παιδιά δεν δείχνουν καθόλου σεβασμό στους γονείς τους.» Ο Νασρεντίν Χότζα ακούγοντας αυτό σκέφτηκε μια άλλη λύση. Και οι δυο κατέβηκαν από το γάιδαρο και ξεκίνησαν να περπατάνε δίπλα του.  Λίγο αργότερα, μια ομάδα χωρικών, οι οποίοι πήγαιναν και αυτοί στην αγορά, προσέγγισαν το Χότζα, το γιο του και το γάιδαρο, οι οποίοι περπατούσαν δίπλα δίπλα. «Αυτός ο Χότζας και ο γιος του είναι σίγουρα άμυαλοι.» Ψιθύρισαν μεταξύ τους « Και οι δυο πηγαίνουν με τα πόδια και ο γάιδαρος περιφέρεται μόνος του. Δεν ξέρουν αυτοί οι άνθρωπο γιατί υπάρχουν οι γάιδαρο;»

Ο Χότζας άκουσε αυτά τα λόγια και θεώρησε ότι έχουν δίκιο. Η λύση ήταν καθαρή. Τόσο ο ίδιος όσο και ο γιος του ανέβηκαν στο γάιδαρο. Καθώς συνέχισαν το ταξίδι τους με αυτόν το τρόπο. Νομίζοντας ότι επιτέλους έχουν συμμορφωθεί με όλες τις γνώμες των συγχωριανών τους, συναντήθηκαν με έναν ακόμα γνωστό τους. Δεν ήταν πολύ ευτυχής που έβλεπε τόσο το Χότζα όσο και το αγόρι σε ένα λιπόσαρκο γαϊδουράκι. «Χότζα», φώναξε, «δεν έχεις κανένα έλεος; Πως αυτό το καημένο το ζώο πρέπει να κουβαλήσει δυο ανθρώπους; Ο γάιδαρος είναι και αυτό δημιούργημα του Αλλάχ, δεν δείχνουν οίκτο.». Ο Νασρεντίν Χότζα συμφώνησε και με αυτή την τελευταία παρατήρηση. Τι έπρεπε να κάνουν;  Αυτός πήρε στους ώμους του το μπροστινό μέρος και ο γιος του πήρε το πίσω μέρος και κουβάλησαν το γαϊδούρι μέχρι το μέρος της αγοράς.

Το βαρύ Παλτό.

Μια νύχτα οι άνθρωποι άκουσαν έναν δυνατό θόρυβο από το σπίτι του Χότζα. Των ρώτησαν το πρωί:

«Τι ήταν αυτός ο θόρυβος;»

«Ο, το παλτό μου έπεσε κάτω.»

«Μπορεί ένα παλτό να κάνει τέτοιο θόρυβο;»

«Αν ήσουν όμως μέσα σε αυτό, όπως εγώ, ναι.»

Το όνειρο του Χότζα.

Στο όνειρό του, κάποιοι άνθρωποι έδωσαν στο Χότζα 9 χρυσά νομίσματα. Αυτός τα αρνήθηκε επειδή ήθελε 10 νομίσματα. Ξαφνικά ξύπνησε και είδε τα χέρια του άδεια. Έτσι έκλεισε αμέσως τα μάτια του και είπε « Εντάξει, θα πάρω τα 9 νομίσματα.»

Πως διαβάζει ο γάιδαρος.

Κατά την διάρκεια μιας συζήτησης με τον Ταμερλάνο. Ο Χότζας ξεκίνησε να καυχιέται για τον γάιδαρό του.

«Είναι τόσο έξυπνος που μπορώ να του μάθω ακόμα και να διαβάζει.» Είπε ο Χότζας.

«Τότε κάντο, σου δίνω τρεις μήνες για να μάθεις στο γάιδαρό σου να μιλά.» τον διέταξε ο Ταμερλάνος.

Ο Χότζας πήγε σπίτι του και ξεκίνησε να προπονεί τον γάιδαρό του. Έβαλε τροφή ανάμεσα στις σελίδες ενός μεγάλου βιβλίου και του έμαθε να γυρνάει τις σελίδες με την γλώσσα του και να μαζεύει την τροφή του. Τρεις μέρες πριν τελειώσει η περίοδος των τριών μηνών , σταμάτησε να ταΐζει τον γάιδαρο.

Όταν πήγε τον γάιδαρο στο Ταμερλάνο, του ζήτησε ένα μεγάλο βιβλίο και το έβαλε μπροστά από το γάιδαρο. Το πεινασμένο ζώο ξεκίνησε να γυρνά τις σελίδες μια μια με την γλώσσα του και όταν δεν μπόρεσε να βρει καθόλου τροφή ανάμεσα στις σελίδες ξεκίνησε να μουγκρίζει.

«Αυτό σίγουρα είναι ένας περίεργος τρόπος για να διαβάζεις!» είπε ο Ταμερλάνος.

Και ο Χότζας σημείωσε:

«Όμως αυτός είναι ο τρόπος που διαβάζει ο γάϊδαρος».

Έχω την συνταγή.

Ο Χότζας αγόρασε ένα μεγάλο κομμάτι συκώτι και στο δρόμο για το σπίτι συνάντησε ένα φίλο του ο οποίος του έδωσε μια καινούργια συνταγή για ένα νόστιμο πιάτο συκωτιού. Ο Χότζας εντυπωσιάστηκε τόσο από την συνταγή και ρώτησε από το φίλο του να την γράψει σε ένα χαρτί για να μην την ξεχάσει. Καθώς περπατούσε για το σπίτι του και σκεφτόταν τη συνταγή και το νόστιμο πιάτο που θα γεύονταν το βράδυ, ένα κοράκι άρπαξε το συκώτι από τα χέρια του και πέταξε μακρυά. Ο Χότζας κοίταξε το πουλί και μετά από λίγο είπε.

«Το γεύμα σου δεν θα είναι τόσο νόστιμο όσο αυτό που θα έκανα εγώ, γιατί εγώ έχω την συνταγή».

Τρίτος χρόνος.

Κατά την διάρκεια του Ραμαζανιού, ρώτησαν το Χότζα.

«Αν φιλάς την γυναίκα σου χαλάει η νηστεία;»

Ο Χότζας χαμογέλασε και είπε, «Αν είσαι νιόπαντρος, τότε χαλάει τη νηστεία..Αν είσαι παντρεμένος για δυο χρόνια τότε δεν ξέρω αλλά αν είσαι παντρεμένος για τρία χρόνια, τότε δεν φιλάς την γυναίκα σου ούτως η άλλως. Όμως και αν το κάνεις , τότε δεν χαλάς την νηστεία».

Ο Αθώος ληστής.

Είχε κλαπεί ο γάιδαρος του Χότζα. Αντί να τον παρηγορήσουν οι γείτονες, τον κατηγορούσαν λέγοντας του:

«Έπρεπε να έχεις κλειδώσει το υπόστεγο!»

«Δεν άκουσες καθόλου θορύβους;»

«Έπρεπε να δέσεις το γάιδαρο με ασφάλεια!»

Ο Χότζας άκουγε με υπομονή και κάποια στιγμή είπε : «Ωραία, κατηγορείς μόνο εμένα..Μήπως πιστεύεις ότι και ο κλέφτης ήταν αθώος;»

Η επιρροή του Ναζίμ Χικμέτ στη Τουρκική Λογοτεχνία.

Ο Ναζίμ Χικμέτ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Νοεμβρίου του 1901 ( από το περιβάλλον της οικογένειας, επειδή δεν ήθελαν για 40 ημέρες να φανεί ένα χρόνο μεγαλύτερος, θεώρησαν ως ημερομηνία γέννησης τις 15 Ιανουαρίου του 1902, ημερομηνία της οποία υιοθέτησε και ο ίδιος), πέθανε στις 3 Ιουνίου του 1963 στη Μόσχα.

Ο Χικμέτ ήταν ο επαναστάτης στη κλασσική έως τότε θεώρηση της Τούρκικης λογοτεχνίας. Κατάφερε να μεταδώσει τις ιδέες του χωρίς ωστόσο να φύγει από την παραδοσιακό πολιτισμό της Τουρκίας. Ο ίδιος έφερε μια νέα πνοή στη Τούρκικη ποίηση, καθώς αγνόησε τα έως τότε έμμετρο λόγο και δημιούργησε μια νέα κίνηση στη Τούρκικη ποίηση, την ελεύθερη ποίηση, χωρίς μέτρα και ομοιοκαταληξίες.

Ο Χικμέτ λόγω των ιδεών του, τις οποίες δεν πρόδωσε ποτέ. Αποτελεί μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της Τουρκίας και της σύγχρονης ιστορίας της. Πολλοί τον κατηγόρησαν ως προδότη, εξαιτίας των σχέσεων του με την Σοβιετική Ένωση και το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας. Το επίσημο κράτος του αφαίρεσε την Τούρκική υπηκοότητα το 1951, η οποία του δόθηκε πίσω 50 χρόνια μετά το θάνατο του, όπως ανακοινώθηκε και από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο το 2001 Τσεμίλ Τσιτσέκ. Ο Τσιτσέκ είχε δηλώσει « Τα αδικήματα τα οποία ανάγκασαν τις αρχές την εποχή εκείνη να του αφαιρέσουν την υπηκοότητα δεν θεωρούνται σήμερα εγκλήματα».

Ο Χικμέτ θεωρείται εγκληματίας, μόνο και μόνο για τις ιδέες του. Τα αδικήματα του ήταν το γεγονός ότι μνημόνευσε τον Μαγιακόγσκυ και το γεγονός ότι για πρώτη φορά ο Έλληνας, ο οποίος μέχρι τότε θεωρούνταν ο κακός, ο βίαιος και ο ανήθικος και η Ελληνίδα ήταν η πόρνη, η οποία έβγαζε από τον ίσιο δρόμο τον Τούρκο και το έσερνε στην αμαρτία. Οι Μαρξιστές λογοτέχνες, με κύριο εκφραστή τον Χικμέτ, πρωτεργάτη του λογοτεχνικού αυτού ρεύματος στη Τουρκία, θεωρούν ότι στον αγώνα κατά των εκμεταλλευτών, εχθρός είναι ο καπιταλισμός και  ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός.Όπως γράφει και ο ίδιος ο Χικμέτ στο έργο του Είναι ωραίο να ζεις φίλε μου « Δεν είμαι εχθρός κανενός. Είμαι όμως εχθρός αυτών που σκότωσαν τον Μουσταφά Σουπχή αλλά και όλων των εκμεταλλευομένων. Αλλά όχι μόνο τον δικών μας, αλλά και όλων των εκμεταλλευομένων του κόσμου. Είμαι κατά των φασιστών, των ιμπεριαλιστών κατά της γυναίκας που τραυμάτισε των Λένιν (…)», οι εργαζόμενοι έχουν θετική εικόνα ανεξάρτητα από την εθνική τους ταυτότητα.

Ο Τούρκος Νομπελίστας συγγραφέας Ορχάν Παμούκ, είχε δηλώσει για τον Χικμέτ «Η αντιμετώπιση του Τούρκικου κράτους στον Χικμέτ, είναι ένα παράδειγμα καταπίεσης των διανοούμενων στην σύγχρονη Τουρκία». Ο Παμούκ λέγοντας αυτά, αναφερόταν στο γεγονός ότι ο Χικμέτ καταδικάστηκε για τις μαρξιστικές ιδέες του.

Ο Χικμέτ, συνολικά πέρασε 15 χρόνια στις φυλακές και στο τέλος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Τουρκία και βρέθηκε εξόριστος στη Σοβιετική Ένωση, όπου και πέθανε σε ηλικία 61 ετών το 1963. Ο τάφος του βρίσκεται στη Μόσχα.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 τα έργα του Χικμέτ αναδημοσιεύτηκαν τα βιβλία του για πρώτη φορά μετά το 1936, γεγονός που σημείωσε μια ανανέωση στη ποίηση της χώρας.

Τα έργα του Χικμέτ μεταφράστηκαν σε παραπάνω από 50 γλώσσες, στα ελληνικά αρκετά έργα μεταφράστηκαν και από το Ρίτσο, και αρκετά μελοποιήθηκαν από το μεγάλο Έλληνα συνθέτη Μάνο Λοίζο. Επίσης ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του Χικμέτ είναι «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» το οποίο το έγραψε το 1952 και εξημνούσε τον Έλληνα κομμουνιστή Νίκο Μπελογιάννη.

Το 1950 μοιράστηκε μαζί με τον Πάμπλο Νερούδα το Διεθνές βραβείο Ειρήνης της Σοβιετικής Ένωσης. Ο ίδιος Ο Νερούδα, δήλωσε για τον Χικμέτ:

« Ένας μεγάλος ποιητής έγραψε για όλον το κόσμο.

Ένας μεγάλος άνθρωπος ανήκει στην ανθρώπινη πλειοψηφία.

Ένας μεγάλος πατριώτης βασανισμένος από την πατρίδα του.

Ο Ναζίμ Χικμέτ δεν έχει όμοιο του στη ποίηση του αιώνα του.

Ήταν για μένα η ενσάρκωση του ηρωισμού και της τρυφεράδας.»

Θα κλείσω χρησιμοποιώντας λόγια της Αντονίνα Σβετσέφσκαγια.

« Την πρώτη φορά που ο Ναζίμ μπήκε σε ταξί στη Μόσχα, τον ρώτησε ο ταξιτζής ‘‘που πάμε αφεντικό;’’, ο Ναζίμ θύμωσε και του είπε ‘‘τι αφεντικό; Από που βγήκε αυτό; Αυτή δεν είναι η χώρα των εργατών και των αγροτών;’’

Βιβλιογραφία

·         Can Dündar, Nazım, İmge kitabevi, 13. Baskı

·         Ηρακλής Μήλλας, Εικόνες Ελλήνων και Τούρκων, εκδόσεις Αλεξάνδρεια

·         Ναζίμ Χικμέτ τα έργα του ΙΙ, μετάφραση Στέλιος Μαγιόπουλος, Σύγχρονη Εποχή

·         Ιωάννης Μπακιρτζής, Εισαγωγή στην ιστορία της Ουωμανικής και Τουρκικής λογοτεχνίας, εκδόσεις Σπανίδη

·         Αναστάσιος Ιορδάνογλου, Περίοδοι της Τουρκικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, εκδόσεις Αντ. Σταμούλη.

Αζίζ Νεσίν.. Κείμενο για τους Έλληνες αναγνώστες του..

Αγαπητοί Έλληνες Αναγνώστες μου,
Θέλησα να γράψω έναν πρόλογο στο βιβλίο μου που για πρώτη φορά κυκλοφορεί στα ελληνικά. Αυτό το ζήτησα για τον εξής λόγο: Επιθυμώ τα διηγήματά μου, που ένα μέρος απ` αυτά μεταφράστηκε στα ελληνικά να συντείνουν στο να ζήσουν συμφιλιωμένοι οι δύο λαοί μας. Και αντί να αναζητάμε φιλίες με μακρινότερους και άγνωστους σ` εμάς λαούς, είναι προτιμότερο να προηγηθούμε εμείς οι κοντινοί γείτονες σε μιαν ειρηνική και με πνεύμα αδερφικής συνύπαρξης ζωή. Προσέξτε ιδιαίτερα αυτό το σημείο: Τα αίτια της εχθρότητας ανάμεσα στους Έλληνες και Τούρκους δεν προήλθαν από μας, από τους λαούς μας. Οδηγηθήκαμε σ` αυτούς τους πολέμους κάτω από την πίεση ξένων και έξω από τα συμφέροντα των δύο λαών επιρροών. Ξέρουμε ότι τα σημερινά βιβλία της ιστορίας κρύβουν την αλήθεια. Όμως η ιστορική αλήθεια δεν μπορεί να μένει για πάντα κλειδομανταλωμένη. Σήμερα είμαι πενήντα χρονών. Υπάρχει λόγος που αναφέρω την ηλικία μου. Τα παιδικά μου χρόνια πέρασαν στις πιο στενόχωρες περιόδους των ελληνοτουρκικών συγκρούσεων. Τότε που ήμουνα εφτά-οχτώ χρονών παιδί, ήταν ντροπή μας να φοράμε ένα πουκάμισο ή μια φανέλα με το γαλάζιο- άσπρο χρώμα της ελληνικής σημαίας. Ξέρω πολύ καλά ότι την εποχή εκείνη και τα Ελληνόπουλα της ηλικίας μου των εφτά-οχτώ χρονών , τα έπιανε η ίδια αλλεργία στο να φορέσουν κάτι με το κόκκινο και άσπρο χρώμα της τουρκικής σημαίας. Γιατί τα παιδικά μας χρόνια πέρασαν μ` αυτή την εχθρότητα στο γαλάζιο -άσπρο χρώμα και στο κόκκινο-άσπρο; Αν βαθύνουμε τη σκέψη μας πάνω σ` αυτά τα ερωτήματα μπορούμε να βρούμε τα αίτια των συγκρούσεων που τόσο ύπουλα μας επέβαλαν από το εξωτερικό άνθρωποι ξένοι σ` εμάς.Ομολογώ ότι σήμερα ντρέπομαι για την εχθρότητα των παιδικών μου χρόνων προς τα χρώματα της ελληνικής σημαίας. Ξέρω όμως ότι σήμερα πολλοί Έλληνες διανοούμενοι ντρέπονται κι αυτοί για παρόμοια αισθήματα της παιδικής τους ηλικίας προς τα χρώματα της σημαίας τους. Αυτή η αμοιβαία γνώση των πραγμάτων πρέπει να μας αφυπνίσει, να μας κάνει να καταλάβουμε ότι δε γεννήθηκε καμιά εχθρότητα ανάμεσα στους λαούς μας από δική τους πρωτοβουλία. Όταν ήμουνα παιδί καθόμασταν στη Χάλκη. Εκεί υπήρχαν και πυκνοκατοικημένοι μαχαλάδες Ρωμιών. Εμείς τα Τουρκάκια, ακόμα κι από εκείνη την ηλικία, οπλιζόμασταν με ραβδιά, λοστούς και πέτρες, κάναμε επιδρομή στους ελληνικούς μαχαλάδες και χτυπούσαμε τα Ρωμιόπουλα. Νομίζω πως και τα Ελληνόπουλα έπαιζαν το ίδιο πολεμικό παιχνίδι. Ύστερα απ` αυτό το εφιαλτικό παιδικό παιχνίδι, πέρασαν πάνω από σαράντα χρόνια. Πριν από ένα μήνα, ήρθαν σπίτι μούσκεμα στον ιδρώτα τα δυο μου αγόρια, το ένα οχτώ και το άλλο εννιά χρονών. Τους ρώτησα την αιτία. «Τσακωθήκαμε με τα Ρωμιόπουλα» μου είπαν. Θυμήθηκα την παιδική μου ηλικία, των εφτά και των οχτώ χρόνων και κύλησαν δάκρυα από τα μάτια μου. Την αφυπνισμένη έχθρητα των παιδικών μας χρόνων, παρόλο που πέρασαν σαράντα χρόνια από τότε , δεν μπορέσαμε να τη σβήσουμε από τα παιδιά μας. Τα ιστορικά γεγονότα μπορούν να κάμουν τους σημερινούς ανθρώπους και φίλους και εχθρούς. Εμείς όμως πρέπει σήμερα να ξεχωρίσουμε από την ιστορία τα γεγονότα που θα οδηγήσουν τους λαούς μας στη φιλία. Έχει ειπωθεί πολλές φορές πως είναι ανάγκη οι δύο λαοί των γειτονικών χωρών να ζήσουν ειρηνικά και αδελφικά. Εγώ όμως δε στηρίζω τις ελπίδες μου στους πολιτικούς. Αυτοί που θα δυναμώσουν τους δεσμούς φιλίας ανάμεσα στους λαούς μας είναι πρώτ` απ` όλα οι συγγραφείς και οι καλλιτέχνες. Γίνονται εχθροί οι άνθρωποι, όταν δε γνωρίζονται μεταξύ τους. Και για να γίνουν φίλοι πρέπει να αλληλοδανειστούν. Δεν είναι οι λόγοι των πολιτικών που θα συντελέσουν στη γνωριμία των λαών μας, αλλά τα έργα των πνευματικών ανθρώπων. Τρέφω μεγάλη εκτίμηση στον ελληνικό λαό για τα ηρωικά κατορθώματά του στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και στα μετέπειτα χρόνια.-- Ο ελληνικός λαός έχυσε ηρωικά το αίμα του στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετέπειτα για την υπεράσπιση του τόπου του και τη διαφύλαξη της εθνικής ανεξαρτησίας του γράφοντας σελίδες δόξας. Αυτόν τον ηρωισμό τον καταλαβαίνουν οι Τούρκοι καλύτερα από κάθε άλλο λαό σ` όλη την υφήλιο που πρώτοι αγωνίστηκαν ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στην περίοδο του απελευθερωτικού τους πολέμου. Οι πολιτικές καταστάσεις αλλάζουν συχνά, οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, οι λαοί όμως μένουν παντοτινοί και αθάνατοι. Και η ιστορία δουλεύει για την ευτυχία των σημερινών ανθρώπων.Τα διηγήματά μου αυτά που γράφτηκαν για να γελάσουν οι αναγνώστες μου, και γελώντας να σκεφτούν βαθύτερα, μπορεί να εδραιώσουν δεσμούς φιλίας ανάμεσα στον τούρκικο και στον ελληνικό λαό. Κι αν αυτό μπορεί να βοηθήσει στην αλληλογνωριμία των λαών μας, θα` ναι για μένα, αληθινά , μια μεγάλη ευτυχία.Επιθυμώ το βιβλίο μου αυτό , που πρώτη φορά τυπώνεται στα ελληνικά, να μοιάσει σαν ένα κλαδί δάφνη, που κάθε του φύλλο θα` ναι γελαστό και που θ` απλώνεται από τη Μικρασία ως την Ελλάδα. Πιστεύω ότι η σκέψη μου θα βρει ανταπόκριση στην πλειοψηφία των προοδευτικών διανοούμενων Ελλήνων.Ο τούρκικος λαός χαιρετάει τον ελληνικό λαό , τους πρωτοπόρους διανοούμενους της Ελλάδας!
                 ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ