Απόσπασμα από το μυθιστόρημα « Είναι ωραίο να ζεις φίλε μου» του Ναζίμ Χικμέτ

«Που να βρίσκεται άραγε τώρα, το 1925, ο καβαλάρης από τα Άδανα ο οποίος μπήκε πρώτος εκείνη τη ζεστή καλοκαιρινή μέρα στη Σμύρνη; Τι να κάνει; Σε ποιου αφέντη τσιφλίκι να δουλεύει σαν εργάτης σαν δουλοπάροικος; Και που είναι οι Έλληνες κομμουνιστές; Όχι αυτοί που ζήτησαν από τους Έλληνες στρατιώτες να επαναστατήσουν, αυτοί εκτελέστηκαν από τα αποσπάσματα και τώρα κοιμούνται στα χώματα της Ανατολίας μαζί με τους Τούρκους φαντάρους πλάι  πλάι. Οι άλλοι, αυτοί που μπήκαν στις φυλακές; Είναι άραγε ακόμα πίσω από τα σίδερα σε κάποιο Ελληνικό νησί; (Ναζίμ Χικμέτ σ.10)

Στο έργο αυτό ο Χικμέτ αναφέρεται στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-1922. Στο συγκεκριμένο απόσπασμα ταυτίζει τους Έλληνες και του Τούρκους εργαζόμενους. Ο εχθρός δεν είναι ο Έλληνας αλλά ο «ιμπεριαλιστικός στρατός» και αυτοί που τον οργάνωσαν. Οι εργαζόμενοι έχουν θετική εικόνα ανεξάρτητα από την εθνική τους ταυτότητα.